در اين نوع توپولوژی همانگونه كه از نام آن مشخص است ، از مدلي شبيه “ستاره” استفاده می گردد. در اين مدل تمام كامپيوتر های موجود در شبكه معمولا” به يك دستگاه خاص با نام ” سوئيچ ” متصل خواهند شد. بيشترين توپولوژی استفاده شده امروزي از اين نوع مي باشد
مزایای توپولوژی STAR :
سادگي سرويس شبكه : توپولوژي STAR شامل تعدادي از نقاط اتصالي در يك نقطه مركزي است .ويژگي فوق تغيير در ساختار و سرويس شبكه را آسان مي نمايد.
اشكال در هر اتصال يكدستگاه : نقاط اتصالي در شبكه ذاتا” مستعد اشكال هستند. در توپولوژي STAR اشكال در يك اتصال ، باعث خروج آن خط از شبكه و سرويس و اشكال زدائي خط مزبور عمليات فوق تاثيري در عملكرد ساير كامپيوترهاي موجود در شبكه نخواهد گذاشت .
كنترل مركزي و عيب يابي :با توجه به اين مسئله كه نقطه مركزي مستقيما” به هر ايستگاه موجود
در شبكه متصل است ، اشكالات و ايرادات در شبكه بسادگي تشخيص و مهار خواهند گرديد.
روش هاي ساده دستيابي :هر اتصال در شبكه شامل يك نقطه مركزي و يك گره جانبي است . در
چنين حالتي دستيابي به محيط انتقال حهت ارسال و دريافت اطلاعات داراي الگوريتمي ساده خواهد
بود.
قابليت ايجاد ارتباط دو طرفه
معايب توپولوژی STAR :
زياد بودن طول كابل : بدليل اتصال مستقيم هر گره به نقطه مركزي ، مقدار زيادي كابل مصرف مي
شود. با توجه به اينكه هزينه كابل نسبت به تمام شبكه ، كم است ، تراكم در كانال كشي جهت كابل
ها و مسائل مربوط به نصب و پشتيبني آنها بطور قابل توجهي هزينه ها را افزايش خواهد داد.
مشكل بودن توسعه : اضافه نمودن يك گره جديد به شبكه مستلزم يك اتصال از نقطه مركزي به گره
جديد است . با اينكه در زمان كابل كشي پيش بيني هاي لازم جهت توسعه در نظر گرفته مي شود ،
ولي در برخي حالات نظير زمانيكه طول زيادي از كابل مورد نياز بوده و يا اتصال مجموعه اي از گره
هاي غير قابل پيش بيني اوليه ، توسعه شبكه را با مشكل مواجه خواهد كرد.
وابستگي به نقطه مركزي : در صورتي كه نقطه مركزي ( سوييچ ) در شبكه با مشكل مواجه شود، تمام
شبكه غيرقابل استفاده خواهد بود.
